dinsdag 18 juni 2013

Het magische getal 40


Dat was het dan; het magische getal veertig is bereikt. Hoera, geen dagelijkse spam meer over kuddegedoe! Nee, ik zal jullie niet meer lastig vallen. Voorlopig.

Bijna 16.000 woorden zijn vanuit mijn hoofd op papier gekomen. Dat vergde veel energie en inspiratie, maar vooral ook steun. Steun die ik van jullie heb gekregen. Leuke en prikkelende reacties, complimenten, trouwe volgers en tips. Door jullie kreeg ik steeds meer inspiratie en werd het bloggen voor mij een echt feestje. Dankjewel daarvoor!

Het was al mijn moeite en energie zeker waard. Ik heb er ontzettend veel plezier aan beleefd en ben erachter gekomen dat schrijven iets is waar ik meer mee kan en wil in de toekomst. En dat is dan ook de reden dat ik hiermee door wil gaan. Het is niet iets wat ik zomaar 'weggooi', wegstop, alsof het er nooit is geweest.

Jullie zullen dus zeker nog van me horen! Ik zie jullie graag terug op mijn blog. En voor nu, kijk gerust nog even rond. :) 

Liefs,

Iris


Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

maandag 17 juni 2013

Waarom mannen maar één ding tegelijk kunnen






Laatst zaten we - zeer zeldzaam - met ons hele gezinnetje CSI te kijken. Nou ja, mama ('Kan er niet iets anders op?!') leest de Libelle en pap, mijn zus en ik kijken.

Lijkensnijder
Op een gegeven moment vertelt mijn zus over het feit dat ze ook best wel een patholoog zou willen zijn. Je weet wel, zo'n lijkensnijder. En dat bracht het gesprek op gang. Mam keek op van haar Libelle, deed haar leesbril naar beneden en zei: 'Ah gadverdamme Margit, echt waar? Met je neus boven de lijken staan?!' Tja. Dat leek Margit wel interessant. Ik moest hard lachen. Wacht maar totdat ze met haar neus boven een lijk staat dat niet eens meer te identificeren is als lijk.

Vrouwen kunnen nooit stil zijn
Ondertussen kijkt vaders een beetje moeilijk. Hij probeert uit alle macht, onder het genot van een Tripel, de serie ook daadwerkelijk te volgen. Kunnen die vrouwen nou nooit eens stil zijn? Waarom gaan ze hier zitten als ze de serie vervolgens toch niet volgen? Hij besluit het even af te wachten, waarschijnlijk zijn ze zo wel weer stil. Maar nee hoor, het gekakel gaat gewoon door. Margit legt uit waarom het haar zo fijn lijkt om in lijken te snijden en ik en mama, terwijl we naar de snijdende patholoog op tv kijken, luisteren aandachtig.

Inmiddels zit pap als een zwaar gefocuste autist naar het beeldscherm te staren. Hij probeert zich af te sluiten van de ondraaglijke herrie. Concentreer je... Concentreer... 

'Ja, dat jij maar één ding tegelijk kan.'
Nee, het enige wat hij hoort is het vervelend hoge en schelle gekakel van zijn lieftallige vrouwen. 'KUNNEN JULLIE ONDERHAND EENS STIL ZIJN?!' vraagt pap minder netjes. 'Ik probeer het te volgen!' Moeders kijkt geërgerd. 'Ja, dat jij maar één ding tegelijk kan. Wij kunnen tenminste praten en het tegelijkertijd volgen!'

Gespecialiseerde mannenhersenen
Ja, maar dat wil niet zeggen dat mannen dit kunnen. Alle onderzoeken zijn erover eens: de hersenen van de man zijn gespecialiseerd. In vakjes verdeeld. De hersenen van de man zijn dusdanig gevormd dat ze zich op één specifieke taak tegelijkertijd kunnen concentreren*. Vraag dan ook nóóit aan een man of hij de hond uit wil laten terwijl hij de krant aan het lezen is. Gegarandeerd dat je een uur later plas staat op te dweilen.



Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).


* Bron: "Waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen", Allan & Barbara Pease

Exactitudes: Gabberbitches


Klik hier voor meer typetjes.


Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

zondag 16 juni 2013

Guilty pleasure: Geordie Shore

 
                                    

Iedereen heeft zo wel iets wat ze leuk vinden of graag doen, maar niet tegen anderen durven te vertellen. Stiekem een traantje wegpinken bij Goede Tijden Slechte Tijden of als volwassen man helemaal geïsoleerd genieten van een spelletje op spele.nl. Waar ik alletwee geen ervaring mee heb overigens; ik heb een ontzettende hekel aan GTST en de vele uren die ik achter de computer spendeer, zijn gewijd aan school.

Pulling birds
Toch heb ik ook een guilty pleasure waar ik misschien niet super trots op ben... 
Ik kijk graag Geordie Shore. En ik moet toegeven dat ik wel eens in een gesprek heb gezegd dat ik dat programma 'maar onzin vond', puur om me niet te hoeven verantwoorden waarom ik dit programma géén onzin vond. Maar serieus. Ik vind het gewoon hilarisch om te zien hoe Gary en zijn maatjes elke keer weer op stap gaan met het doel: 'pulling birds and banging them'. En Holy die trots is op haar cup FF, maar ondertussen haar rugpijn wegdrinkt met wodka.

Charlotte
Tja, en als we één iemand niet mogen vergeten, is het Charlotte wel. Charlotte, die volgens mij helemaal niet zo dom is. Hoe kun je anders zulke briljante metaforen verzinnen?
Charlotte, altijd in strijd met haar voorliefde voor Gary. Bazelend over dat zij en Gary twee otters zijn op dezelfde boomstam, maar dat ze nooit in staat zijn om samen een hol te bouwen. Nee, die twee zijn alleen maar in staat tot 'banging'. En als het feestje voorbij is, zegt Gary vrolijk dat hij de komende dagen gewoon weer andere birds gaat pullen. Dat vindt Charlotte niet zo leuk.

Chlamydia?!
Het beste moment vind ik nog wel dat Sophie het wel een goed idee vond om tijdens de daad 'Chlamydia' te kreunen. Oh no she didn't... Als ik die kerel was, was ik het bed uit gesprongen en weggerend. Maar goed, misschien had dat ook wel niet zo veel nut meer. Maar weet je hoe hij reageerde? 'Oh yeaaah..'  Serieus, wat dacht hij?! Oh yeah, give it to me?

Eigenlijk hoeven we ons helemaal niet te schamen voor onze guilty pleasures. Er zijn genoeg mensen die er ook een hebben, misschien wel dezelfde als jij.. Typisch gevalletje van de zwijgspiraal: we durven er niet voor uit te komen omdat we bang zijn om uit de boot te vallen. Slaat nergens op toch?


Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).


zaterdag 15 juni 2013

My fabulous boring life (one minute movie)

Verschillende onderzoeken hebben uitgewezen dat mensen zich ongelukkiger kunnen gaan voelen door social media. Waarom? Door al die fantastische kijkmijnleukeleven-posts. Iedereen wil geforceerd zijn of haar zeer boeiende gebeurtenissen laten zien. Want wie post er nu een foto van dat je aan het ontbijten bent? Tenzij je ontbijt natuurlijk aan het strand van Ibiza plaatsvindt.

Leuke filmpjes van leuke feestjes en grappige momenten. Foto's van vakanties, leuke stapavondjes en lekker eten. Statussen over dat men een half jaar in Australië gaat studeren en dat Lieselotje samen met Marietje naar Lowlands gaat.

Men heeft het idee dat hij of zij iets mist. Waarom heeft iedereen zo'n leuk leven en maakt iedereen fantastische ervaringen mee, en zit ik hier dagelijks met mijn koffie te treuren boven mijn werk? Nou, believe me, die fantastische ervaringen zijn maar fragmenten uit ieders leven. Er zijn genoeg dagen die helemaal niet zo boeiend zijn. Hooguit tergend saai. En om dat te laten zien, heb ik een dag lang mijn woensdag gefilmd. Een woendag met sleur. Een woensdag, die vast genoeg mensen herkennen.





Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

De toerist

Een tijdje geleden was ik in Barcelona. Een prachtige stad die het hele jaar uitpuilt van de krioelende toeristen. Toeristen die wanhopig graag willen bewijzen wat voor leuke tijden ze hebben beleefd. Geforceerd alle hotspots afgaan, want owee als ze iets missen! Fotootje hier, fotootje daar. Foto's maken van beroemde kunstwerken en gebouwen die ze op Google 100 x mooier kunnen terugvinden. Maar ja, anders gelooft natuurlijk geen mens dat ze in Barcelona zijn geweest.

Hieronder 8 herkenbare toeristenkiekjes.




















Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

donderdag 13 juni 2013

3 personen die pas écht opvallen

Eén ding wat zeker is: zij zijn one of a kind.


1. The Leopard Man



Tom Leppard, a.k.a. The Leopard Man. Een man met 99,2% van zijn lichaam getatoeëerd om op een luipaard te kunnen lijken. Hij leeft op een eilandje bij Schotland in een oude ruïne, waar hij leeft als een echt luipaard... Tenminste, een luipaard die twee keer in de week boodschappen doet en bier drinkt.

2. The Vampire Woman



Deze vrouw uit Mexico wordt ook wel 'The Vampire Woman' genoemd vanwege haar tandimplantaten. In haar armen en in haar hoofd heeft ze implantaten die een knobbelig en ruw effect geven. Sommigen noemen haar ook wel 'de duivel' omdat de implantaten in haar hoofd eruit zien als hoorns. 

Pas vanaf haar twintigste is ze begonnen met deze lichaamstransformatie. Op de linkse foto kun je zien hoe ze er vroeger uit zag. Kun jij haar nog herkennen?

Grappig is dat ze een man en kinderen heeft die er zelf heel normaal uitzien.

3. Elaine Davidson



Deze vrouw heeft, met meer dan 9000 piercings in haar lichaam, de meeste piercings ter wereld. Om dit record te behouden, blijft ze steeds weer nieuwe piercings zetten. 

Ze praat graag over seks en maakt seksueel getinte opmerkingen. En dat terwijl seks voor haar waarschijnlijk praktisch onmogelijk is, gezien ze meer dan 500 piercings heeft in haar genitale delen... 



Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

dinsdag 11 juni 2013

Jumpen

In 2007 was er geen enkel feestje meer zonder jumpende kinders. Wist je niet hoe het moest? Geen probleem, er stond zo een gewillige gabber naast je om het je aan te leren. En anders je beste vriendin wel, want werkelijk iedereen deed eraan mee.
 
Hieronder een hilarisch filmpje (vind ik, persoonlijk) van stoere jumpende jongens.




Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

De slechtste na-aap items #4 de brugger en de Kipling


De overgewaardeerde aap
Weten jullie het nog, toen je naar de brugklas ging? Je moest en zou een Kipling-rugzak hebben. Je weet wel, die enorme rugzak met die overgewaardeerde aap eraan. Pap en mam kwamen tevergeefs met andere alternatieven zoals de goedkopere Eastpak. Maar nee, dan hoorde je er niet bij. Groen, geel, rood, blauw - een Kipling was een must. 


De jongens kozen meestal voor donkergroen, donkerblauw of zwart en de meisjes voor paars, groen, rood en roze. Op de matchende aap na werden er zoveel mogelijk andere knuffelbeesten en sleutelhangers aan gehangen. En was je tas oud en cool genoeg, mocht er met Tipp-Ex op geschreven worden.

Ongewilde burggersstempel
Maar wat bleek nu toen je je eerste jaar was begonnen? Juist, de Kipling-rugzak was een symbool voor bruggers. Deze tas was je persoonlijke, zelf gecreëerde en ongewilde bruggersstempel. Je zag eerst de tassen aankomen en dan pas de persoon die erbij hoorde. Maar al zag je niet aan het formaat van de persoon in kwestie dat hij of zij bij de bruggercategorie hoorde, dan zag je het wel aan de Kipling. 

Na een paar maanden kon je je tas een kleine anti-brugger upgrade geven.
Door weliswaar de hendels van je rugzak te verstellen, zodat je je coole Kipling nonchalant op je bagagedrager - die ondertussen alweer rugzakrekloos is - kon laten leunen. Zodat je nonchalant (lees: met veel moeite om niet te vallen met alle boeken die je braaf bij je hebt) je rugzak over één schouder kon dragen. 

De Eastpak
Toch kwam het eind der tijden als snel voor de aapjes. Misschien waren er nog enkele tweedeklassers die ermee rondliepen, maar vanaf de 3e klas liep je toch wel echt voor schut. Dadelijk denken de bovenbouwers dat je nog steeds een brugger bent! Zo krijg je nooit een plekje in de aula veroverd.

Dus, tijd voor een nieuwe tas. Je ouders net een fortuin betaald zodat jij helemaal hip met de enige echte Kipling rondliep... Nee. Het is echt tijd voor een nieuwe tas. De Eastpak welteverstaan.



Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

maandag 10 juni 2013

De Harlem Shake

Als ik één voorbeeld moet noemen van een uit de hand gelopen hype, is het de Harlem Shake wel. Het begon met een gegunde glimlach en eindigde in een irritante tijdlijn-video op je Facebook.

Gelukkig is de hype nu voorbij. Voor een leuke reminder kun je hieronder een filmpje met de 5 leukste harlem shake video's bekijken.






Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

Waarom volwassenen zo irritant tegen kinderen praten


Op de een of andere manier hebben volwassenen de gewoonte om vervelend vaak te herhalen tegen kleine kinderen. ‘Hallooooo daar...!’ En dan nog eens: ‘Hallooooo daar...!’ Vaak met een irritant zoete stem die we ook tegen onze huisdieren gebruiken (denk: koetsjie koetsjie, ooeeeh aaaah ieeeeh). Automatisch doen we dit allemaal. De vraag is, waarom eigenlijk?

Onbewust praten we op deze manier tegen kinderen en baby’s omdat we denken dat we zo beter te begrijpen zijn. De kinderen kunnen namelijk niet precies volgen wat we zeggen omdat hun woordenschat nog minimaal is. Herhaling kan erbij helpen om woorden gemakkelijker aan te leren.

In een onderzoek uit 2009 kregen baby’s van slechts drie dagen oud simpele ABB- of ABC woorden te horen. Bij de ABB-woorden werd de tweede lettergreep van een woord herhaald (vb. “mubaba”), maar bij de ABC-woorden vond geen herhaling plaats (vb. “talupi”). Bij het horen van de ABB-woorden was de hersenactiviteit in de hersendelen die gemoeid zijn met de verwerking van auditieve stimuli en taal groter dan bij het horen van de ABC-woorden.*

Duidelijk is dus dat herhaling wel degelijk werkt bij het aanleren van een taal. Ook bij oudere kinderen maakt herhaling het gemakkelijker om nieuwe woorden te leren. Het is dus iets wat we door moeten zetten (met of zonder zoete stem), hoe irritant het ook kan klinken.


 
Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

 




zaterdag 8 juni 2013

De realiteit van een hipster



Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

De creatief- en de managementstudent

De Apple-muur

Bij mij op school hebben we twee richtingen: communicatie management en communicatie creatief. Deze tweedeling zie je, voel je en ruik je. 

Man-vrouwverdeling
In de eerste instantie is de man-vrouwverdeling nogal verschillend. Kennelijk is creatief zijn voor jongens net wat meer sociaal geaccepteerd dan zeveren als een communicatieadviseur. De management-richting neigt dan ook ietwat naar de vrouwelijke kant, wat ook te merken is aan de geaardheid van sommige mannelijke studenten.

God Apple
Vaak herken je de creatief-student aan het uiterlijk, dan wel aan zijn gadgets.
Je kunt het al raden: Apple is heilig. Must voor een creatieveling. Maanden studiefinanciering worden geofferd aan God Apple.
In een klas met management- en creatiefstudenten zul je dit feit al snel opmerken. Een rijtje laptops met lichtgevende appeltjes en een soortelijk item in kleiner vierkant formaat op tafel liggend naast de computer. Tunnels, hoedjes, afro's, gekleurd haar, tatoeages en snorren die vanachter deze Apple-muur uitsteken.

De managementstudent
De andere helft uit de klas zal bestaan uit veel verschillende Windows-laptops. Meisjes, hip maar niet zeer opvallend gekleed in Zara met een bungelend tasje over hun arm, vloeken omdat hun laptops weer eens aan het updaten zijn. Update 1 van 11 welteverstaan! Ik spreek uit eigen ervaring.

En de jongens
Soms met een twijfelachtige geaardheid
Spelen op een kluitje bij elkaar
Stiekem een spelletje met elkaar

De uitzondering
Ondanks dat deze tweedeling duidelijk merkbaar is - alleen al omdat studenten uit dezelfde richting naast elkaar gaan zitten - zijn er natuurlijk altijd uitzonderingen. Uitzonderingen, die bij iedereen bekend zijn. "Doet zij creatief? Zo ziet ze er echt niet uit!" Ik ben benieuwd wie van jullie zich aangesproken voelt.
Het feit dat dit gezegd wordt benadrukt de tweedeling alleen maar meer. Onbewust passen we ons aan de groep waarbij we horen aan. Qua uiterlijk, qua gadgets en qua doen. 

Want een creatief zonder Macbook bestaat niet meer.



Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

donderdag 6 juni 2013

Hoe word je een leider van de kudde?

Een jongen begint als een fool te dansen, maar krijgt het toch voor elkaar dat mensen mee gaan doen! Hoe komt dat? Het filmpje laat de volgende stappen zien.

1. Heb het lef om anders te zijn dan anderen
2. Het moet iets zijn wat makkelijk na te doen is
3. Toon de waardering voor je eerste volger!
4. De eerste volger moedigt anderen aan om ook te volgen. Pas bij de derde volger zullen steeds meer mensen zich aansluiten.
5. Three is a crowd. Steeds meer mensen zullen zich nu aansluiten, die op hun beurt weer andere volgers meenemen
6. Nu zijn er zoveel mensen dat je je niet meer hoeft te schamen als je meedoet.
7. Je moet je schamen als je niet meedoet!








Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).



Exactitudes: Auntie Never Ever

Iemand toevallig een Auntie Never Ever in de familie?
Voor meer leuke typetjes zie de website van Exactitudes.

 



Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

De 5 leukste klaagmomenten van Nederlanders met goed weer

Mensen kijken

Het is mooi weer. Dat betekent dat de Nederlanders massaal in korte broeken op het terras gaan zitten. Dat een onbekend tofuvrouwtje met haar demente vader zonder pardon bij je aanschuift, omdat er anders geen plaats meer is. Dat betekent de bbq aansteken ook al hebben we geen vlees, dus dan roosteren we de frikadellen maar. Maar dat betekent ook: geklaag. Ja, zelfs met zúlk mooi weer kan de Nederlander klagen.

Hieronder de 5 leukste klaagmomenten van Nederlanders met goed weer.

1. Gezeur over ongedierte
Ik begin met een klaagmoment van mezelf. Een erg belangrijke levenskwestie, al zeg ik het zelf.
Want ik hoef maar tien meter te fietsen op mijn stalen vriend en ik heb al snel gezelschap. Gezelschap van vliegjes welteverstaan. Op de een of andere manier is voor vliegen niet de trein het meest suïcidale middel, maar de ogen/mond/neus van de mens.

2. Gezeur over de hitte
- 'Pfoooooooooooooooooeeeeeeeeeeeee wat is het toch heet!' Wapper wapper. Ik heb het zo warm!'
- 'Sjongejonge, dan is het een keer warmer, is het meteen 30 graden!'
- 'In Nederland is het ook altijd meteen zo benauwd als het warm is, dat heb je in het buitenland niet.'
- 'Ik zweet me rot zeg! Heb veel te warme kleren aan.'
- 'Ik zou toch echt willen dat we een zwembad hadden nu, zó warm. Maar ja.'

3. Gezeur over dat men binnen moet zitten
Tja, het weer houdt er blijkbaar geen rekening mee dat miljoenen Nederlanders gewoon moeten werken of naar school moeten. 'Heb ik weer!' zeggen ze dan. Alsof het 30 graden wordt speciaal om jou in je kantoor te treiteren. Sowieso heb je echt wel minstens één uurtje op de dag om even naar buiten te gaan. En ben gewoon blij dat je niet meer hoeft te krabben. Naar school of werk kunt fietsen zonder in een sneeuwpop te veranderen. Profiteren van de bbq die je moeder heeft klaargemaakt. Geniet van de kleine dingen die het lekkere weer je geeft.

4. Gezeur over het volle terras
'De enige plekken die nog vrij zijn, zijn de plekken in de schaduw.' 'Ja maar dáár gaan we niet zitten hè? Is het een keer mooi weer, dan gaan we ook in de zon zitten.' Herkenbaar? Natuurlijk. Nederlanders willen genieten van het zeldzame zonnetje. Lekker een kreeftenkleurtje kweken en een biertje drinken. Mensen kijken en ze stuk voor stuk analyseren alsof het stukjes vlees zijn. Hou er dus rekening mee dat je NIET de enige zult zijn.

5. Gezeur over de toekomst van het weer
'Ach, over een week gaat het toch weer regenen. Het is ook altijd wat in Nederland.' Oké nou en? Geniet er nu maar van en ga yolo, net als alle andere Nederlanders genieten van wat je NU hebt. Doe het allemaal tegelijkertijd: spring in het zwembad van je buurman, ga barbecueën met frikadellen, verbrand als een kreeft in de zon en drink een biertje. Of biertjes.

The sun only lives once.  

 

Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).






maandag 3 juni 2013

De beleefdheidsgroet


Het viel me gisteren op. Je bent op stap in je eigen dorp en komt iedereen tegen die je kent of ooit gekend hebt. Dan wordt de beroemde zin uitgewisseld: 'Hey, hoe is het?' Of: 'Hey, alles goed?' Variërend in verschillende hoogtes en volumes, afhankelijk van hoe enthousiast iemand werkelijk is. Vervolgens wordt er altijd het sociaal correcte antwoord 'goed' gegeven. En dat terwijl die week misschien net je goudvis is gestorven.

Amerikanen zijn er nog veel erger in. Hun begroetingen beginnen met het wederzijds mijden van elkaars vragen: De 'how are you' wordt lieflijk beantwoord met precies dezelfde vraag 'how are YOU?!' 

Mijn vader vertelde over een collega die voor zijn werk een tijd in Amerika woonde. Op een gegeven moment was hij het neppe 'how are you' zo beu, dat hij deze 'vraag' beantwoordde met: 'Bad, i've got cancer'. Waarop vervolgens totaal geen antwoord werd gegeven. Sterker nog: zijn oh zo vriendelijke gesprekspartner had niet eens gehoord wat hij zei. 'Oh good, really? Nice!'

Persoonlijk heb ik liever dat semi-bekenden gewoon alleen 'hoi' zeggen en dan doorlopen. Dan creëer je ook geen awkward twijfelmoment waarin je niet weet of je nog iets moet zeggen of niet.



Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

zondag 2 juni 2013

Six word story 2: Na-aap?





Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

De slechtste na-aap items #3 dip dye hair


Er was eens een meisje met flinke uitgroei. Uitgroei, tot over de helft van haar haren. Ze had geen geld om haar haar te verven. Geen hoofd, om haar haar tot zo kort af te knippen. Dus ze besloot een trend te zetten: de dip dye.

Deze kruidige haardip kan in elke kleur: roze, paars, groen, eendeneigrijs en pikachugeel. Het kan in elkaar overlopen of een complete tweedeling in je haar creëren. Anyways, het schijnt mooi te zijn. Zoals uitgroei een jaar geleden nog not done was, is het nu een symbool van Cosmopolitan-lezers. Fringe bikini’s en dip dye haren.  

Ik ben niet de meest fanatieke trendvolger. Ik lees zeg maar een kwart van de Cosmopolitan en gooi Doutzen en haar gang in de prullenbak. Een tijdje geleden dacht ik dus nog dat het gewoon een beetje heel erge uitgroei was. Maar nee, het is dip dye. Ombre. Opzettelijke uitgroei.

Toch moet ik zeggen dat het went. Hoe meer mensen ik ermee rond zie lopen, hoe meer ik het ga waarderen. Hoe meer inspiratie ik krijg van al die spannende kleuren. En hoe liever ik het zelf ook wel zou willen.

... Maar dan zeg maar niet.



Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

zaterdag 1 juni 2013

Ik en mijn blog


Ondertussen heb ik veel positieve reacties gehad, heel leuk om te horen! Dankjewel! Ik vind het dan ook super leuk om te doen :)

Vandaag eventjes 'Over mijn blog' en 'Get to know me' aangepast. Heb je daar nog niet gekeken, neem gerust even een kijkje. 



Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

Gevaarlijk kuddegedrag

Wat doe je als het brandalarm afgaat en er dikke rook onder de deur vandaan komt? Juist, maken dat je wegkomt! Maar wat nu als 8 andere personen blijven zitten alsof er niets aan de hand is? Tja, dan wordt het lastig.

Kuddegedrag kan behoorlijk gevaarlijk zijn...

Klik hier voor het filmpje



 

woensdag 29 mei 2013

Mijn oma en Facebook

Hey look, I've got Facebook!

Mijn oma zegt: "Iris, als ik op 'vind ik leuk' klik, komt er 'vind ik niet meer leuk' te staan! Maar ik vind het wél leuk!" Ja. Probeer dat maar eens uit te leggen. No offence hoor, mijn oma is cool. Maar we herkennen hier denk ik allemaal het probleem wel.

Facebook en 70-plussers
De technologie van Facebook is gewoon nét iets te hoog gegrepen voor 70-plussers. Misschien zelfs wel 50-plussers, ik weet dat mijn moeder er in het begin nog moeite mee had. 'Irisssss, hoe plaats ik een nieuwe tijdlijnfoto?! Ik snap er NIETS van!' (uitroepteken uitroepteken)

Ik heb overigens mijn complete familie op Facebook. Mijn vader, moeder, oma, tantes, ooms, neefjes, nichtjes, achternichten, achterneven, achternichten van wie ik niet wist dat ze dat waren...

Is Facebook wel iets wat bij oma's hoort?
Mijn vader instrueert mijn oma wel eens dat ze misschien ietsje minder moet liken. Ietsje minder moet reageren. Stalken in een non-actieve modus. Want misschien is Facebook toch niet helemaal iets wat bij een oma hoort.

Who cares of het 'hoort'. Ik vind het wel schattig. En waardeer het wel. Aangezien mijn indrink-breazer-eerstekeermetalcoholinaanraking-periode toch voorbij is, heb ik helemaal niets meer te verbergen. En wanneer ik haar in het echt zie: no more tweedegraads brandwonden van een alles verwoestend vragenvuur!

Mijn oma is cool
Nee, ik bewonder mijn oma hier juist om. Mijn oma doet dingen die andere oma's niet doen. Mijn oma crosst heel Nederland en België rond om haar honderden sociale contacten te onderhouden. Mijn oma fietst en wandelt. Mijn oma maakt de beste kroketten ooit. Mijn oma e-mailt en heeft Facebook.
Mijn oma krijgt sjans van mannetjes die ze vervolgens streng op hun plekje zet.

Mijn oma is cool en is geen stereotype rollator. Mijn oma is geen kuddedier.

Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

maandag 27 mei 2013

Four basic human behaviours

Leerzaam en erg grappig. Andy Edwards speelt vier gedragstypen na:
Agressief & direct, spontaan & enthousiast, vredelievend en serieus.

Natuurlijk is dit erg overdreven, maar ik weet zeker dat we allemaal wel iemand kennen die duidelijk onder één van deze typen valt!

 
 
 
Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

Get to know me

Hieronder 9 interessante vragen die ik aan mezelf stel. 9, omdat 10 cliché is.


1.     Wanneer was je voor het laatst zenuwachtig?
Toen ik auditie deed voor Killer Karaoke. Ik moest met mijn hand in een bak met kakkerlakken een sleutel zoeken en ik kon hem niet vinden. En dat terwijl je uit volle borst Valerie moet blèren. Quite frustrating.


2.     Geloof je in reïncarnatie?
Sowieso ja! Ik geloof niet dat wanneer je sterft, alles maar in een zwart gat zal eindigen. Dus als reïncarnatie niet bestaat, dan geesten wel.

3.     Als welk dier zou je terug willen keren?

Als een homoseksuele leeuw. Lekker de hele dag luieren en achter mannetjes aan zitten.

4.     Bestaan buitenaardse wezens?

Ik denk het wel, maar niet met het uiterlijk van een marsmannetje. Waarschijnlijk zijn het gewoon eencellige beesten die we met het blote oog helemaal niet kunnen zien. En wij maar geloven dat er ET’s rondlopen.

5.     Welk woord of welke zin gebruik je vaak?

‘Are you kidding me?!’ Ja, ik probeer het af te leren. Maar het is gewoon bij me ingeprogrammeerd ofzo.


6.     Waar ben je bang voor?
Kleine, kriebelige insecten. Hoe kleiner en kriebeliger, hoe erger. Bij mijn auditie voor Killer Karaoke kreeg ik ook een slang in mijn handen geduwd, wat ik tien malen leuker vond dan de kakkerlakken.


7.     Wat zou je willen kunnen?
Gitaar spelen. Ik zie het al helemaal voor me. Gitaar mee op vakantie, kampvuurtje en spelen maar. Ik kan wel piano spelen, maar helaas neem je zo'n ding niet zo snel mee.
‘Kom jongens, help me even! Ik heb mijn piano meegenomen.’ Dus… Nee.

8.     Lachen of dromen?

Lachen in mijn droom. En ja, dat gebeurt vaak. Ik ben best wel een weirdo in mijn dromen. Ik beleef ze behoorlijk echt, waardoor ik meerdere malen opengeschaafde handen heb of wakker word wanneer ik voor de zoveelste keer over een boomstronk struikel.

9.  Saus erop of ernaast?

Sowieso ernaast. Ik heb een hekel aan doordrenkte mayo-friet.



Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).



De slechtste na-aap items #2 De fringe bikini


Luke is lucky deze zomer: overal wild western vrouwen met franjes aan de boobs. Verschillende kleurtjes, verschillende vormen: van nauwelijks bedekkend tot een grote lap stof. Paar paardrijlaarzen eronder en je bent ready to roll. Juist. Ik heb het hier over de beruchte fringe bikini.

Like & share en WIN de fringe bikini!
Facebook wordt gebombardeerd met acties: Like en share en WIN de fringe bikini! LIKE en steel de SHOW met de fringe bikini! Dus. Steel de show? Ik schaam me. Want serieus, volgens mij heb ik zelfs een keer meegedaan. Waarom eigenlijk? Loop ik dadelijk tussen alle soorten en maten vrouwen mijn franjes te showen en dan komt Doutzen Kroes voorbij met dezelfde fringe bikini. Goodbyeeee self-esteem.

Sowieso begrijp ik niet dat zelfs de appelvormigen onder ons zo graag die bikini willen. Dat ding is toch zo onflatterend als iets? Je buik tilt die franjes gewoon op waardoor zielige lapjes stof je buik zullen sieren.

Cup D+ en de fringe bikini
En wat denk je ervan als iemand met cup D+ deze bikini gaat dragen. Dat zorgt gewoon voor een geheel nieuwe parodie op de beroemde zin die we voor bruggers gebruiken: 'Hé rugzak, waar ga je met dit jongetje heen?'
Ja hoi borsten, waar gaan jullie met Pamela Anderson heen.

En mocht je wel het skinny photoshopfiguur hebben à la Doutzen, besef dan wel dat je tot de dierencategorie na-apen gaat behoren. En besef, dat het nog altijd mogelijk is dat de échte Doutzen voorbij komt lopen.



Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

zondag 26 mei 2013

Hand art

Met een beetje creativiteit kunnen we onze handen op (kudde)dieren laten lijken. Hieronder een aantal foto's van het werk van Guido Daniele: Een Italiaanse artiest die met behulp van bodypaint en een goede dosis fantasie in staat is om een waar kunstwerk van een hand te maken.

Voor meer van zijn werk klik hier. 
















Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).




vrijdag 24 mei 2013

Het bewijs dat we iedereen in hokjes kunnen plaatsen

So you think you're one of a kind?

Neem eens een kijkje op de website Exactitudes. Veggies, Latte Lovers, Yummie Mummies, Flexmanagers, Backpackers, Cassettes Gang, Pocketmonsters en Butchers. Het bewijs dat mensen wel degelijk in hokjes te plaatsen zijn!

Bij sommige plaatjes legt een stem uit wat er met de typetjes bedoeld wordt. Hieronder een voorbeeld:

"Dutch Family. Local pragmatic tourists, armed with thermos and lunchbox, for a cultural citytrip. Checks the train, rents a bike and tours a museum. With a single, combination ticket. It all makes sense."




Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

De hel der zangtalentshows


Het leed begon ergens bij Idols. Kun je je Jamai, Boris en Jim nog herinneren? De geliefde, ietwat schaapachtige Jim met zijn baard in de keel en de charmante Jamai die, in zijn poging om zijn geaardheid te verbergen, een relatie aanging met Idols-collega Dewi.

Men2B
Niet lang daarna kwam Popstars: The Rivals. Misschien klinken Raffish en Men2B je bekender in de oren? Seriously. Men2B. Natuurlijk begrijp ik de essentie van deze benaming, maar het laat me eerder vermoeden dat de mannen zichzelf eraan moeten herinneren dat ze man zijn. Wat misschien ook niet heel overbodig is.


Toen kwamen X-Factor, Holland's Got Talent, The Voice en The Voice Kids.
Valt het jullie ook op dat het enige, écht succesvolle programma The Voice een volledig eigen concept is? Amerika is blij dat Nederland onderhand eens een tegenprestatie levert voor al die programma-ideeën. Nou ja 'succesvol', als we naar zangkwaliteit kijken dan. Want de audities van Idols hadden wat mij betreft toch wel een hogere entertainmentfactor (zie hieronder de auditie van Herman).


Dan hebben we nog de na-geaapte Holland's Got Talent. Oké, dit is misschien geen echte zangtalentshow, maar naar mijn mening kun je het wel zo noemen. Want kippenvel krijgt men niet van botbrekende slangenjongens of lenige meisjes gewikkeld in oma's gordijn. Nee, men krijgt kippenvel van zang. Hoe saai de persoon in kwestie wel niet is.

De beruchte vrijdagavond
Maar wat is nu eigenlijk mijn persoonlijke probleem hierbij? Juist, de vrijdagavond. De vrijdagavond, wanneer mijn ouders fanatiek kijken.
De weinige vrijdagavonden die ik thuis ben, wil ik rust. Rust. Geen geluid, geen bezoek: gewoon een ultieme meditatiesfeer.
Maar nee. Elke vrijdagavond staan Jamai, Boris en Ben Saunders op volume 100 te blèren. Jerney Kaagman opent haar robotmond een paar keer, Tooske krijgt - helaas in mijn gedachten - tomaten naar haar hoofd geslingerd en de juryleden overleggen met hun belachelijke managers. En dan, ja hoor, gaan we naar 'de break'. Die 10 keer op één avond wordt ingevoerd.

Mijn ouders genieten ervan. Het verveelt nooit. Wijntjes erbij, kaasjes erbij, man op de stoel en vrouw op de bank en de avond is compleet. Ik offer me wel op. En hee, ik moet allang blij zijn. K2 zoekt K3 en Bloed, Zweet & Tranen vinden ze niet leuk.


Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).


woensdag 22 mei 2013

Mercedes-Benz: It's never been part of the crowd



How do you stand out when everybody's trying to?

Een goede vraag, die Mercedes beantwoordt in haar commercial.
Namelijk: It's never been part of the crowd. Tja, lijkt me logisch als je een auto bent. We kunnen er dus niet echt iets van leren.

Echter Mercedes brengt een belangrijk punt naar voren. Zoveel mensen proberen anders te zijn. Zoveel mensen proberen vernieuwend te zijn en er anders uit te zien, wat hen ook weer onderdeel maakt van een nieuwe kudde.

Natuurlijk zijn er mensen die zich meer onderscheiden dan anderen.
Mensen kiezen er bewust of onbewust voor om op een bepaalde manier te zijn zoals ze zijn. Onder invloed van anderen en hun omgeving zullen zij hun identiteit vormen.

Een identiteit die per definitie altijd uniek is, maar ook altijd vergelijkbaar is met anderen en onder invloed is van anderen.


Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).

Waarom vrouwen samen naar het toilet gaan


Een van de grootste mysteries rondom vrouwen, als het aan mannen ligt. Als Piet aan Henk zou vragen of ie mee naar de WC gaat, denkt Henk dat Pietje wellicht iets mankeert. Maar bij vrouwen is dit de normaalste zaak van de wereld.

Zij maken er een compleet uitje van: pakken zo nodig elkaars hand en gaan op expeditie naar de toiletten. Waar ze vervolgens minimaal tien minuten verblijven. Mannen snappen hier niets van, waarom zo lang? Mooie vrouwen poepen toch niet?

Het toilet als conferentieruimte
Nee. Voor vrouwen dient het toilet als conferentieruimte. Als plek waar de avond en omgeving geanalyseerd worden. Allereerst worden de toiletten besproken. Elke keer opnieuw, ook al komen de vrouwen er elke dag: ‘Het stinkt hier zeg.’ En: ‘De toiletten zijn echt vies.’ Wanneer de vrouwen op het toilet zitten - of hangen als de toiletten vies zijn - wordt hier vrolijk over verder gediscussieerd. ‘Ik heb thuis van die nieuwe geur-dingen, die zouden ze hier ook moeten neerhangen!’ En heeft er iemand nog wat extra gereedschap nodig? Je hoeft er maar om te vragen en 10 bekende en onbekende handen tegelijkertijd steken wc-papier onder de deur door.


Check, check, dubbel check
Het schouwspel gaat vervolgens gewoon verder. Kleren worden recht getrokken, er wordt bij elkaar gecheckt of er geen wc-papier in de panty is blijven steken. Echter de vrouwelijke einzelgängers onder ons worden nog wel eens betrapt op een stukje papier aan de schoen of rok.

Daarna wordt het gesprek steeds diepgaander. Vriendjes, crushes en total strangers worden besproken. ‘Had je dat lekker ding aan de bar gezien? Ik dacht dat hij keek, maar misschien zie ik het wel weer verkeerd. Hij zal wel alleen oog hebben voor die bitch in die veel te mooie jurk.’ Waarop de vriendin advies zal geven. ‘Probeer het toch gewoon, ik gooi wel rode wijn over haar heen!’

Het roddelritueel
Ondertussen staat er een verstrooide hippie voor de spiegel. Een einzelgänger met wc-papier aan haar schoen. De twee vrouwen laten het gesprek stil vallen en doen zogenaamd hun haar, zodat ze hun zintuigen volledig kunnen inzetten op de analyse van deze vrouw. Ze scannen de hippie vanuit hun ooghoeken. Ze wachten. Ze wachten totdat de hippie weg is en ze het roddelritueel kunnen laten losbarsten. ‘Had je haar gezien?!’ Giechel giechel. ‘Ze smeerde haar lippenstift er helemaal naast!’ Giechel. ‘Ja en had je dat wc-papier aan haar schoen gezien?! Ik zei er expres niets van, laat haar maar lekker zo lopen!’

Tenslotte wordt de aandacht weer volledig gefocust op elkaar. Make-up en haar worden bijgewerkt, attributen worden uitgewisseld en het uiterlijk wordt gekeurd.

Helemaal weer klaar om de menigte in te gaan en een half uur later weer hetzelfde ritueel te herhalen. Want als een vrouw één biertje drinkt, blijft ze naar het toilet gaan!



Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).