Het viel me gisteren op. Je bent op stap in je eigen dorp en komt iedereen tegen die je kent of ooit gekend hebt. Dan wordt de beroemde zin uitgewisseld: 'Hey, hoe is het?' Of: 'Hey, alles goed?' Variërend in verschillende hoogtes en volumes, afhankelijk van hoe enthousiast iemand werkelijk is. Vervolgens wordt er altijd het sociaal correcte antwoord 'goed' gegeven. En dat terwijl die week misschien net je goudvis is gestorven.
Amerikanen zijn er nog veel erger in. Hun begroetingen beginnen met het wederzijds mijden van elkaars vragen: De 'how are you' wordt lieflijk beantwoord met precies dezelfde vraag 'how are YOU?!'
Mijn vader vertelde over een collega die voor zijn werk een tijd in Amerika woonde. Op een gegeven moment was hij het neppe 'how are you' zo beu, dat hij deze 'vraag' beantwoordde met: 'Bad, i've got cancer'. Waarop vervolgens totaal geen antwoord werd gegeven. Sterker nog: zijn oh zo vriendelijke gesprekspartner had niet eens gehoord wat hij zei. 'Oh good, really? Nice!'
Persoonlijk heb ik liever dat semi-bekenden gewoon alleen 'hoi' zeggen en dan doorlopen. Dan creëer je ook geen awkward twijfelmoment waarin je niet weet of je nog iets moet zeggen of niet.
Als je hier nu toch bent, like en/of volg mijn blog even met je Facebookaccount! Rechtsboven onder de foto (op mobiel moet je even internetversie weergeven).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten